25.GÜN

Nasıl geçer? Kaç gün? Kaç gün daha bu şekildeyiz? Kaç gün sürecek? Ben dayanamam... 25. Gün... Geçiyor. Öyle de böyle de geçiyor. Sürekli paniklerle ataklarla, kendini kandırmacalarla, mavi umutlarla, temizlik bezleriyle, okunan haberlerle, dualarla, korkularla, yapılan ya da yapılmayan resimlerle,telefon konuşmaları ile, yeni müzik arayışlarıyla, hayallerle, mis gibi deniz kokusuyla, sabahın ilk saatlerinde "geçti mi, bittim mi" diye yataktan fırlamalar ile geçiyor zaman. Bazen aklımdan hepsi uçup gidiyor. Normale dönüyorum. Kısa sürüyor. Geçip gidiyor. Rüzgar gibi. Sahi rüzgarda yürümek, rüzgara inat yürümek, rüzgara karşı yürümek, hatta rüzgarla yürümek. Rüzgar gibi işte. Her akşam sayılar konuşuyor. Her akşam farklı bir üslup deneniyor. Bu akşam "iyi haber" yani iyileşenler öne çıkarılmıştı. Ucundan tutacak bir iyilik, bir umut arıyor insan. Gerçek ise 3 bin 13 kişi de daha koronavirüs tespit edildi. Toplam vaka sayısı 23 bin 934 oldu. Yoğun bakımdaki hasta sayısı 1311, entübe hasta sayısı da 909’a yükseldi.76 Kişi daha hayatını kaybetti, can kaybı 501’e yükseldi. Kimileri yasaklara, tedbirlere tavizsiz uyuyor. Zorunlu olarak çalışanları yani işe gidenleri saymazsak, inatla sokakta olanlar ve inatla sosyal mesafe kuralına uymayanlar var. Ne mi olacak? Kimse bilmiyor. Herkes bilim dünyasından gelecek iyi haberleri bekliyor. Daha çok bekleyeceğimizi bildiğimiz halde sanki birazdan o haber düşecek ve kutlamalar başlayacak gibi hissediyor insan. Daha çok okuyacağız, daha çok dinleyeceğiz, daha çok izleyeceğiz, daha çok kendimizi dinleyeceğiz, yanımızdakilerin kıymetini bileceğiz, yanına gidemediklerimize sarılmanın hayalini kuracağız, seslerini her duyduğumuzda "buna da Şükür ve geçecek" diyeceğiz, belki daha çok insan olacağız, belki biraz sıyıracağız... Şu an bilmiyorum... Nereye gittiğimi bilmeden yürümek istiyorum, sokakların isimlerine bakmak, yanlışlıkla yanımdan geçene çarpıp; "özür dilemek" istiyorum, karşıdan gelen ve dondurma yiyen çocuğun kafasını okşamak, bir mağazaya girip her ürüne dokunmak, yolda üşümek, gülmek, yağmurda ıslanmak ve kahkaha atmak istiyorum, tüm sevdiklerimi toplayıp uzun uzun sarılmak, bir süre elime bez almamak, çamaşır suyunun kokusunu duymamak istiyorum.

17.GÜN

Yazamadım birkaç gündür. İş çok, iş  yoğun. Haberler kötü. Dünya ayakta, dünya panikte. Gözümüz sürekli rakamlarda.
Dünya genelinde 522.700 kişi enfekte oldu
Dünya genelinde 23.600 kişi hayatını kaybetti.
Dünya genelinde 123.300 kişi iyileşti.
Türkiye'de vaka sayısı 3.629, hayatını kaybedenler ise 25, 26 kişi taburcu oldu.
Test sayısı yaygınlaştıkça vaka sayısının arttığını görüyoruz. Dün Cnn Türk yayınında Gece Görüşü'nde konuk olan Bilim Kurulu üyesi Prof. Dr. Ateş Kara; "Rakam olarak bakarsak daha düşük olmasını tercih ederdik. 600'lü, 700'lü rakamlarda kalmasını isterdik. Bu rakam dikkat edilmesi gereken bir rakam" dedi.
Ateş Hoca diplomatik bir dil kullandı. Diplomatik bir dille uyardı. Ben daha açık söyleyeyim, rakam tedirgin edici. Alınan tedbirlerin tavizsiz uygulanması gerekiyor. Belki de daha fazla tedbir gerekiyor. Salgının hızına göre farklı tedbirler gündeme gelebilir. Sağlık sistemindeki olası yığılma en büyük sorun olarak tüm devletler açısından ortada dururken, diğer yandan belirsizlik tedirgin ediyor. Hastalığın nereye kadar gideceği, tüm dünya açısından ne zaman kontrol altına alınabileceği belirsiz. Şimdilik yaz ile birlikte hava sıcaklığı 26 derecenin üzerine çıkınca virüsün etkisini azaltacağını söyleyenler bunun büyük bir olasılık olduğunu belirtenler var. Ancak bu da kesin değil. Kısacası bilinmeyenlerle dolu bir yolda ilerlenmeye çalışılıyor. Yine de örnekler var. İyi örnekler de kötü örnekler de... İtalya bir örnek. Çin  ve Güney Kore'de. Mesele hangi örneği baz alıp, ona göre yola devam edeceğinizde.
Gelelim günlükte rutin hayata... Sokakla ve rahat yaşamakla ilgili her şeyi özledim. Kaldırımda oturmayı, çimlere uzanmayı, doya doya sarılmayı. Annem ile gezmeyi özledim. Annemi özledim. Her an sesini duyabilsem de ben anneme sarılmayı özledim.

14. GÜN

ERTESİ GÜN HİÇ KİMSE ÖLMEDİ....
Jose Saramago' nun "Ölüm bir varmış bir yokmuş" kitabının ilk cümlesi... Kitabı bitirmek üzereyim. Kitabın en çok ilk cümlesine ihtiyacım var bu aralar. Ertesi gün hiç kimse ölmedi...
Durum böyle değil. Bu sabah itibariyle;
Dünya genelinde 373.500 kişi enfekte oldu
Dünya genelinde 16.300 kişi hayatını kaybetti
Dünya genelinde 101.500 kişi iyileşti.
Salgının kaynağı Vuhan'da yeni vaka görülmüyor. Kente giriş çıkış kısıtlamasının 8 Nisan'dan itibaren kaldırılması planlanıyor.
Salgının yeni üssü Avrupa.
İtalya'daki 1 numaralı hasta yani ilk hasta iyileşip, taburcu oldu. 38 Yaşındaki İtalyan kadının tedavisi bir ay sürmüş. Üstelik yoğun bakımda da tedavi görmüş.
Türkiye'de enfekte olanların ve hayatını kaybedenler sayısı gece açıklanmaya devam ediyor.
Ben bu yazıyı yazarken henüz açıklanmadı.
Gelelim okuduklarımdan yola çıkarak aklımdaki sorulara;
*Virüs kaybolacak mı? Virüs kaybolmazsa Vuhan aşamasına ne zaman geliriz?
*İtalya ya da İspanya'ya ya benzeyip benzemeyeceğimizi aklıma bile getirmek istemiyorum. Soruyu sessiz soruyorum.
*Virüs kendiliğinden kaybolmazsa aşı ya da ilaç bulunana kadar nasıl bir süreç geçireceğiz, sonrasında neye benzeyeceğiz?
*En kötü senaryo virüsün sonbaharda yeni bir mutasyonla pik yapıp ikinci ve daha saldırgan bir salgın ortaya çıkarma ihtimali var mı gerçekten?
*Dünya nüfusunu azaltmak için birileri bu virüsü kullanmıyordur değil mi?
*Bugün sosyal medyada gördüm. Evinizde eşyalarınızla konuşabilirsiniz, sorun eşyaların sizinle konuşmaya başladığı zamandır diyor.  O aşamaya gelmeyiz değil mi?
Dedim size kafamda deli sorular var. Belki hiç okumamak, hiç takip etmemek en iyisi. Ama mecburum, benim de işimin gereği okumak.

13.GÜN

13. Gün korku filmi adı gibi oldu. Adının aksine biraz da olsa güzel haberler duyduk. Sağlık Bakanı bilim kurulu toplantısına katıldıktan sonra açıklama yaptı. Önce olumlu açıklamaları ile başlayalım.
*Çin'den sonuç alınan ilaç getirildi hatta hastalarda kullanılmaya başlandı.
*Hızlı tanı kitlerinin sayısı artıyor, hızlı tarama daha yaygın yapılacak.
*İyileşen vakalar var.
*20 Maske firmasıyla sözleşme imzalandı.
*32 Bin yeni sağlık personeli alınacak.
*Yerli solunum cihazı için üretime başlıyor.
Bunlar insana umut veren haberler. Ancak dünyadaki gelişmeleri izlediğimizde içime fenalık basıyor. Diğer yandan bizdeki vaka ve kayıplarla ilgili son durum bu akşam henüz açıklanmadı. Tabloyu göreceğiz.
Hepimiz sanırım kendi derslerimizi çıkarıyoruz. Hem kendi hayatlarımıza ilişkin hem de dünyaya ilişkin. Bugün bir haber kaynağımla sohbet ederken Türkiye'de her gün başka hastalıklardan ortalama 1200 kişinin hayatını kaybettiğini öğrendim. Telefonu kapattıktan sonra bir süre sadece bu rakamı düşündüm. Ölümü bu aralar ne çok düşünüyoruz ya da ölümden bu aralar ne çok korkuyoruz. Korkmanın doğal olduğunu söyleyen doktorlar var. Ortalama 1200 ölüm bildiğimiz, tanıdığımız hastalıklardan. Sorun virüsü bilmemiz, tanımamız, kanıtlanmış bir tedavisi olmamasından kaynaklanıyor. Tüm bunları üst üste koyup düşündüğümde yine aynı noktaya geliyorum;
Ne saçma şeyleri kafama takmışım
Ne çok boşu boşuna of, puf, öf çekmişim
Daha çok sarılmalıydım hayata, sevdiklerime...
Şimdi onları kucaklayıp, öpemiyorum.
Sonra dünya... Aslında ne çok insan acı içinde, açlık çekiyor değil mi? Bizim bugün yaşadığımızı yani ölüm korkusunu, bizim olası korkumuz olan ve bu nedenle marketlere saldırdığımız açlığı onlar tüm hayatları boyunca çektiler, çekiyorlar. Oysa yardıma ihtiyacı olan ne çok insan var değil mi?
Boşu boşuna ne çok savaş çıktı, ne çok insan öldü, ne çok yiyecek çöpe atıldı, ne çok tükettik değil mi?
Umarım insanlar ve insanlık virüs yılından büyük derslerle ve sevgi, anlayış, yardımlaşma ile çıkar. Umarım çocuklarımız bizden daha iyi, daha ahlaklı, daha vicdanlı olurlar. Umarım bir sabah uyanırız bu bela dünyadan gitmiş olur ve biz birbirimizi severek, birbirimize yardım ederek yeniden başlarız.

12.GÜN

Eski günlerimizi özledim... Kim özlemedi ki? Sokakta canımın istediği gibi yürümeyi, bir bankaya oturmayı, yanımda oturana "iyi günler" demeyi....Ben de eski hayatımı istiyorum. Hepimiz özledik, hepimiz eskisi gibi yaşamak istiyoruz. Ama yaşamıyoruz, dışarı çıkmıyoruz, bambaşka bir hayatımız oldu artık. Mecburuz. Kendimiz, sevdiklerimiz, çocuklarımız, yaşlılarımız, sağlık sistemimiz için kurallara uymaya mecburuz.
İtalya örneğini görmemize, okumamıza, takip etmemize rağmen İtalyanlar'dan bile beter davranıyoruz. Bir vurdum duymazlık, bir bahar geldi havası, bir umursamamazlık gidiyor. İlla yasak mı gerekiyor? Durumun ciddiyetini anlayamayacak kadar aklımız mı yok, yoksa birbirimizi hatta kendi hayatımız hiç umursamıyor muyuz? Ne oldu bize?
Bakın artık genç, orta yaşlı, yaşlı ayrımı yok!
Dünya Sağlık Örgütü yeni yaptığı bilgilendirmede yaş ayrımı yapmadan herkesi uyardı. DSÖ Başkanı Tedros Adhanom Ghebreyesus gençlere seslendi ve şöyle dedi:
"Siz yenilmez değilsiniz. Virüs haftalarca hastanelerde yatmanıza sebep olabilir, hatta ölümünüze yol açabilir. " dedi.
Bahar geldi, evde oturmak zor anlıyorum. Ancak bütün dünyanın hastaneleri ve sağlık personelleri bir araya gelse de kurallara uymazsak yığılma karşısında ne yapabilirler?  Virüsün yayılmasını hep beraber engellememiz gerekiyor. Virüsün kimde nasıl bir reaksiyon vereceği bilinmiyor.
Üstelik sağlık sisteminin mutlaka ayakta kalması lazım. Bugün sokağa çıkanlar yarın yığınlar halinde hastanelere akın edebilir. Bu en büyük tehlike. Bunu mutlaka engellemeyiz. Siz evinizde kalın, sevdiklerinizi evlerinde tutun. Bu mücadele hepimizin mücadelesi.
Sevgi ve sağlıkla kalın .

11.GÜN

Şimdi yüz yıllık arkadaşım Sevgili Mehmet Ayfer Kancı gönderdi; ABD ve Almanya salgının 18 ay sürmesini bekliyormuş. Öncelikle 18 ay cok ya...Yani sonrasına gelince; şahsi manifestom şöyle:

* Yine de 18 ay çok
*Ortalama bir rakamda anlaşmamız şart
*Aksi halde 18 ay sonunda nasıl tiplere dönüşürüz bilmiyorum, çok da bilmek istemiyorum.
*Şimdiden 40 yaş üstü teyzeler olarak 18 ay beni yıpratır.
*Çok net eğer yaşarsam hayatımın geri kalanında  hayatımı yaşamak istiyorum.
*Doğayla barışmak ve sonuna kadar öyle kalmak. Yanlışları önlemek gerekiyor. Tabiatı sev ve koru ilk kural.
*Azıcık yiyerek doyuyorum. Yani ne kadar paramız olursa olsun sonuçta o mide azıcık yemekle doyuyor. Bunun bilinciyle az ye öze ye. Mutlaka ihtiyacı olanlara yardım et.
*Kavgayı bırak. Kavga  zamanı değil.  Birliktelik, sevgi, saygı, anlayışa her zamankinden daha çok ihtiyacımız var.
*Kendime günlük program yapmaya karar verdim. Spor, yoga, bol okuma, internette bedava olan tüm sitelerden faydalanmak. Müzeleri gezmek, filmleri izlemek vb vb.
*Zaten erken kalkıyorum, işe gitmediğim günlerde evden çalışıyorum. Kısacası erken kalkmaya, çalışmaya, depresyona girmemeye, bugünlerin de geçeceğine inanmaya devam...

Lazım olur, Hürriyet internet sitesinin "Evde kalırken neler yapabileceğimizi" içeren haberinin linkini de paylaşıyorum. https://www.hurriyet.com.tr/kelebek/hurriyet-cumartesi/evde-vakit-gecirmek-icin-79-guzel-neden-41474028

10.GÜN

Dünya genelinde 242.000 kişi enfekte oldu.
Dünya genelinde 9900 kişi hayatını kaybetti.
Türkiye'deki vaka sayısı 359, 4 kişi hayatını kaybetti.
Virüs yayılmaya devam ediyor. Dünya genelinde çok iç açıcı haberler yok ama umut ışıkları var. Çin'den gelen umut ışığı, aşı çalışmalarından, ilaç çalışmalarından gelen güzel haberler var. Belli ki zaman alacak. O zaman sürecinde neler yaşayacağız kimse bilmiyor. Açıklanan tedbirlere uymaya devam edeceğiz. Evde kalmak çok önemli. Mümkün olduğu kadar insan evde kalmalı. Bu evdekileri de dışarı çıkmak ve işini yapmak zorunda olanları da koruyacak. Dün ofise giderken bir kere daha bu kurala mümkün olduğunca uyulduğunu gördüm. Umarım Türkiye'nin dört bir köşesinde dikkat ediliyordur.
Dünkü yayından izleyemeyenler için minik notlarım var:
*Tek çözüm kalabilenlerin evde kalması.
*Çıkmak zorunda olanların mutlaka hijyen kurallarına uyması.
*En önemlisi el yıkamak, el yıkamak, el yıkamak.
*Resmi makamların ve tıp uzmanlarının dışında önerilen tedbirleri ciddiye almamak gerekiyor.
*Resmi açıklamaları takip etmek gerekiyor.
*Sosyal medyadan gaza gelmemek çok önemli.
*Beden sağlığımız kadar ruh sağlığımız da önemli. Umutlu, paniksiz ama tedbirli olmalıyız. Mutlaka vakit geçirecek biraz kafamızı dağıtacak bir şeyler yapmalıyız. Okuyun, izleyin, müzik dinleyin, evde spor yapın, hobi edinin, biraz hayal kurun, çocuklarınızla oyun oynayın.
Sevgiyle ve sağlıkla kalın